Ko Payam, het "ko samui van de jaren 80"

Hallo!

Ik zit hier nu met een ananasshake aan het strand. Joris en de kinderen zijn aan het zwemmen in de badwaterwarme zee. Ingeplugd, dat wel, wachten al een paar dagen op een werkende router waardoor er wifi zou zijn, maar lang genoeg gewacht en maar even de hoofdkabel van het resort ingeplugd!
het is hier echt fantastisch. In Ranong werden we om half 9 (Thaien zijn echt stipt,alles gaat altijd echt precies op tijd!) opgehaald bij ons hotel door iemand van het Vijit Resort, waar we via de telefoon hadden gereserveerd.

het hotel zat vol gasten die allemaal naar Ko Payam of Ko Chang gingen, of voor een 'visa-run' naar Birma. Bij het ontbijt (toast met jam, eieren, oploskoffie, sinaasappelsap die lang op zich liet wachten en bleek te worden opgehaald dooor iemand op de brommer) kwam een Nederlander (type 'is er iets buiten Amsterdam?') vragen of er cappuchino was en of de sinaasappelsap vers geperst was. Waarop Joris mij vroeg: "zouden de croissants al klaar zijn?" (je moet je voorstellen dat we in een soort zelf in elkaar geknutselde keet zaten). De jongen verstond het houtje touwtje engels natuurlijk niet, waarop hij de keuken in verdween om daar de boel te inspecteren...

Om stipt half 10 ging de boot, een ritje van zo'n 2 uur. Aan de rechterkant was Birma te zien. De kinderen vonden het heel saai op de boot! Onderweg veel wolken, zelfs een spatje regen...

Op Ko Payam zijn geen auto's, dus we moesten met de brommertaxi. Piet voorop bij een kerel, ik achterop met m'n rugzak om. Joris rugzak werd bij iemand anders voorop genomen, Suzie tussenin en Joris achterop. Geen tijd om na te denken, voor je het weet ben je onderweg! Smalle paadjes, gewoon wat betonplaten achter elkaar. En bij iedere bocht even toeteren...
Bij Vijit toch gekozen voor een 1-kamerbungalow, omdat die op het strand staat en fris rook. De tweekamerbungalow had nogal wat regen gehad en stond 2e rij. ach ja, ondertussen ben ik wel gewend aan het gesnurk van Piet. Ik doe gewoon wat wc-papier in m'n oren!

Eenmaal aangekomen trok het open, allemaal blauwe lucht, zon, geweldig! En zo is het nu 4 dagen later nog steeds, dus fijn. De kinderen hebben hier voor het eerst wat boze (Piet) en drif (Suzie)-buien gehad. Suzie krijste op een gegeven moment over het strand "IK WIL NIEIEIEIEIEIEIEIT IETS ALLEEEEEEEEEEEN DOEOEOEOEOEOEOEN!!!!!!" En dan bij de klinkers ging ze over in haar befaamde kopstem.... De kinderen zijn toch wel iets te verwend ondertussen, constante aandacht van papa en mama. Even volhouden en het gaat al iets beter, het zichzelf kunnen vermaken.
De kinderen hebben hier ook een klusje: 's ochtens vegen ze de bungalow, de veranda en kloppen ze de 2 matten uit. Goed geregeld!
Gisteren moesten ze van ons Thais eten. Suzie heeft een hap witte rijst gegeten en 2 cashewnoten. Maar Piet heeft zijn hele omelet met bami opgegeten! We willen iets gaan doen als 'de ene dag Thais, de andere dag weer patat/pizza/pannenkoek. Suzie begint al behoorlijk wat spek te krijgen van iedere dag vettigheid!
Verder hebben ze hier bruin brood met pindakaas, chocopasta, jam... Prima dus!
Wij eten zelf lunch en avondeten Thais, heerlijk!
We zijn aan het proberen vanaf hier met een boot mee te liften naar de Surin eilanden, om wat echt snorkelwerk te gaan doen. Dat is het enige wat hier niet echt kan. Tot nu toe nog zonder succes. Morgen gaan we bedenken wat we gaan doen. Via het vaste land (enorme omweg!) naar Surin, of direct door naar Kao Sok National Park.

Nu Piet aan het woord:
"ik vond het allerleukst dat papa me ging helpen met het oefenen met zwemles. Ik heb heel veel kreefjes en krabbetjes gezien. En een heel cool piratenschip gezien. En papa was daar bang van. En de krabbetjes maken hele mooie kunstwerken in Thailand om een holletje te maken. En de krabbetjes zijn vooral heel klein. en we hebben heel veel grote krabben gezien. En een krab ging papa aanvallen. Sja, wat zou ik nog verder vertellen... En in het restaurant was heel lekker eten. Maar er was wel heel veel stroomstoring geweest. En het is heel leuk in Thailand. Maar ik word de hele tijd geprikt door de kwalletjes en verbrand door de zon. En nu moet je schrijven 'van piet'. Goed zo, verder hoeft het niet meer."

Goed nieuws, een dronken Engelse gozer waar ik mee heb zitten kletsen (die woont hier zo ongeveer en ik dacht 'die weet hoe het hier werkt') komt ons vertellen dat mister Gao ons morgen wel mee wil nemen op zijn snorkeltrip en ons op Surin af wil zetten voor 8000 bhat. Dat is best veel, maar ja, we zijn er nu en de omweg gaat veel tijd kosten.  We moeten mr. Gao nog maar even bellen en wat afdingen, dat de kinderen samen voor 1 persoon doorgaan en zo... dit is duurder dan vliegen naar Chang Mai met z'n vieren!